Wielka płyta i „Pakul“
Najbardziej widoczne są bloki z wielkiej płyty i duże osiedla, osadzone na obrzeżach miast. Otrzymują wiele niepochlebnych przezwisk, np. betonowa dżungla czy stalowe miasta. I chyba nie ma w Czechach miasta, w którym nie zbudowano przynajmniej jednego bloku z wielkiej płyty. Niestety tego rodzaju budynki są wyjątkowo trwałe i będą nam służyć jeszcze przez wiele lat.
Skrajnie różne reakcje budzi też Centrum Kongresowe, o którym mówi się, że jest ponadgabarytowe. Budynek dawnego Zgromadzenia Federalnego - obecnie Nowy budynek Muzeum Narodowego - w górnej części Placu Wacława w Pradze, dzieło architekta Karla Pragera, jest wręcz nazywane blizną na twarzy centrum Pragi. Jednocześnie jednak ma swoich zwolenników jako doskonały przykład architektury swojego okresu.
Specyficzną lokalizację ma Hotel Crowne Plaza, budynek w duchu stalinowskim, inspirowany podobnymi projektami w Moskwie. Już w czasie swojego powstania nie wpisywała się w krajobraz praskiej architektury i pomimo wielu starań nie udaje się to do tej pory.
Budynki ze znakami zapytania i bez nich
Do budynków akceptowanych z mniejszymi zastrzeżeniami (ale wciąż z zastrzeżeniami) należy m.in. Nowa Scena Teatru Narodowego, Dom Handlowy Kotva na Placu Republiki w Pradze czy 216-metrowy Nadajnik Telewizyjny w dzielnicy Žižkov, który jest najwyższą budowlą Pragi. Odwiedzający miasto turyści mogą wejść do stworzonej tu restauracji i na taras, by podziwiać fantastyczną panoramę stolicy. Prażakom nie pozostało nic innego niż się do niego przyzwyczaić.
Jednym z najbardziej cenionych obiektów pozostałych po erze komunistycznej jest prawdopodobnie Nadajnik Telewizyjny Ještěd, wyróżniony prestiżową Nagrodą Perret, a także dawna restauracja Expo 58 w Pradze przy ulicy Letná, która nawiązuje do tradycji czeskiej awangardy.