Buczyny Gór Izerskich

Wyjątkowe lasy Europy Środkowej

Buczyny Izerskie, objęte ochroną UNESCO, zajmują powierzchnię około 27 kilometrów kwadratowych na północno-wschodnim zboczu Gór Izerskich w Czechach Północnych. Nie chodzi tu jednak o ochronę jednego izolowanego obszaru, ale o przyłączenie go do już istniejących terenów chronionych nazywanych Pierwotne lasy bukowe Karpat i innych regionów Europy. Lista światowego dziedzictwa obejmuje prawie 100 obszarów w dwunastu krajach Europy.

Obszar ten wyróżnia się lasami mieszanymi i bukowymi na stromych zboczach o unikalnej geomorfologii. Właśnie niedostępność zboczy górskich była dla lasów zaletą. W ostatnich stuleciach ludzie chętniej pozyskiwali drzewo na zboczach łatwiej dostępnych, a nie po północnej stronie gór. Dlatego lasy te do dziś są prawie nietknięte działalnością człowieka i rozwijają się zgodnie z zasadami natury. Najcenniejsza część wewnętrzna ma około dziesięciu kilometrów kwadratowych, a wokół znajduje się 17-kilometrowa strefa ochronna. Najstarsze drzewa w Buczynach Izerskich mają 350 lat, znaczna część buków ma ponad 100 lat – las naturalnie rośnie i obumiera. Nazwa buczyna jest jednak trochę myląca: chociaż oficjalnie nazywa się je buczynami, rosną tu nie tylko buki. W lasach mieszanych występują także jarzęby i lipy, w niższych partiach dęby, jodły lub świerki, niektóre liczące ponad 200 lat. W najlepiej zachowanych i najcenniejszych przyrodniczo częściach obszaru chronionego krajobrazu Gór Izerskich swój dom znalazło wiele rzadkich gatunków zwierząt i roślin. Od 2007 roku część rezerwatu jest obszarem całkowicie nieinterwencyjnym, gdzie przyroda pozostawiona jest spontanicznemu rozwojowi. Jest to zatem unikatowy pierwotny las środkowoeuropejski w pełnym znaczeniu tego słowa.

Co tutaj czeka na Państwa

Lasy na zboczach górskich z wieloma masywami skalnymi i punktami widokowymi są ciekawe nie tylko z punktu widzenia ekologii, ale także turystyki. Jednak właśnie złożoność terenu niesie jeden dylemat: w przeciwieństwie do innych czeskich zabytków wpisanych na listę dziedzictwa UNESCO w Izerskich Buczynach nie znajdą Państwo żadnych informacji ani centrów turystycznych. Jest tu tylko czysta i majestatyczna przyroda w dziewiczej postaci. Proszę nie spodziewać się tutaj tłumów turystów, ani małych restauracyjek, w których można odpocząć. Teren jest tu trudniejszy, na szlakach trzeba pokonywać duże przewyższenia, a na rowerze można przejechać tylko jedną ścieżką. Krótko mówiąc, jest to idealne miejsce dla turystów pieszych, którzy poszukują przede wszystkim piękna przyrody, samotności i spokoju. Najlepiej dojechać tu samochodem z Liberca, a zaparkować można na przykład w Hejnicach lub w Lázníach Libverda. Drogę wskażą Państwu znaki turystyczne i ścieżki dydaktyczne.