Ołomuniec był dawniej stolicą całych Moraw i z tego właśnie powodu potrzebował odpowiedniej ochrony. Ze średniowiecznych umocnień do dziś przetrwały jedynie fragmenty – na przykład w parku Bezručovy sady, gdzie zachowała się jedna z bram miejskich, tak zwana Żydowska. Inaczej wygląda sprawa fortyfikacji barokowych, dla których do pięknego Ołomuńca przyjeżdżają miłośnicy architektury wojskowej.
Ołomuniec to perła Moraw pełna zabytków, dzięki którym miasto można równać się wielu innym, większym ośrodkom turystycznym. Wyjątkowymi zabytkami są kolumna morowa wpisana na listę UNESCO oraz ołomunieckie fontanny. Jednak miasto przyciąga również innymi obiektami.
Po wojnie trzydziestoletniej, w roku 1655 Ołomuniec został ogłoszony miastem-twierdzą, po czym rozpoczął się proces przekształcania go w barokową fortecę. Punktem kulminacyjnym budowy było postawienie murów znanych jako tereziánské hradby. Dzięki nim Ołomuniec dołączył do grona największych i najdoskonalszych twierdz bastionowych nie tylko na terenie Czech i Moraw, ale też w całych Austro-Węgrzech. Jej niezłomność została potwierdzona już w 1758 roku, kiedy to miasto przetrwało pięciotygodniowe oblężenie przez pruskie wojsko.
Podczas zwiedzania miasta koniecznie należy zobaczyć unikalną Bramę Terezską w stylu antycznym i zachowaną w oryginalnym stanie aż do dziś. Typowymi przykładami barokowej architektury wojskowej są też zbrojownia czy Dzieło koronowe w samym centrum miasta, gdzie często mają miejsce różne wydarzenia kulturalne.
Twórcy ołomunieckich fortyfikacji nie byli jednak usatysfakcjonowani potężnymi murami i kontynuowali swe starania przy rozbudowie twierdzy. W połowie XIX wieku umocnienia centrum miasta zostały uzupełnione o wieniec wysuniętych twierdz – fortów (Křelov, Radíkov, fort numer XIII i inne), które przesunęły linię obrony aż na przedpola. Dziś są one otwarte dla zwiedzających. Rozwój fortyfikacji na taką skalę hamował jednak rozwój samego Ołomuńca, przez co pod koniec XIX wieku miasto przestało pełnić funkcję twierdzy.
Wojskowa historia Ołomuńca
Po wojnie trzydziestoletniej, w roku 1655 Ołomuniec został ogłoszony miastem-twierdzą, po czym rozpoczął się proces przekształcania go w barokową fortecę. Punktem kulminacyjnym budowy było postawienie murów znanych jako tereziánské hradby. Dzięki nim Ołomuniec dołączył do grona największych i najdoskonalszych twierdz bastionowych nie tylko na terenie Czech i Moraw, ale też w całych Austro-Węgrzech. Jej niezłomność została potwierdzona już w 1758 roku, kiedy to miasto przetrwało pięciotygodniowe oblężenie przez pruskie wojsko.
Podczas zwiedzania miasta koniecznie należy zobaczyć unikalną Bramę Terezską w stylu antycznym i zachowaną w oryginalnym stanie aż do dziś. Typowymi przykładami barokowej architektury wojskowej są też zbrojownia czy Dzieło koronowe w samym centrum miasta, gdzie często mają miejsce różne wydarzenia kulturalne.
Twórcy ołomunieckich fortyfikacji nie byli jednak usatysfakcjonowani potężnymi murami i kontynuowali swe starania przy rozbudowie twierdzy. W połowie XIX wieku umocnienia centrum miasta zostały uzupełnione o wieniec wysuniętych twierdz – fortów (Křelov, Radíkov, fort numer XIII i inne), które przesunęły linię obrony aż na przedpola. Dziś są one otwarte dla zwiedzających. Rozwój fortyfikacji na taką skalę hamował jednak rozwój samego Ołomuńca, przez co pod koniec XIX wieku miasto przestało pełnić funkcję twierdzy.
.jpg?width=1400&height=933&ext=.jpg)
.jpg?width=1920&height=1280&ext=.jpg)
.jpg?width=1024&height=682&ext=.jpg)
