Wielki Tydzień i jego zwyczaje
Tydzień poprzedzający Wielkanoc nazywany jest
Wielkim Tygodniem. Dla chrześcijan pierwszym ważnym dniem jest
Wielka Środa (w Czechach zwana
Brzydką Środą, a także
„Środą Sadzometną”), która przypomina zdradę Judasza, czyli zły uczynek. Środa Sadzometna (wymiatającą sadzę) dlatego, że tego dnia wymiatano sadzę z komina. Choć w tym dniu się sprząta, nie powinniśmy się dąsać i gniewać, bo inaczej zgodnie z przesądami taką nachmurzoną twarz moglibyśmy mieć w każdą środę przez cały rok. Zgodnie z jednym z wielkanocnych zwyczajów w
Wielki Czwartek (w Czechach zwany
Zielonym Czwartkiem) należy jeść szpinak, kapustę lub sałatkę z pokrzyw, aby zachować zdrowie przez cały rok. W czwartek w czasie mszy dzwony kościelne dzwonią ostatni raz, zanim, zgodnie z przesądem, wyruszą na swój coroczny lot do Rzymu. W
Wielki Piątek głos milczących dzwonów zastępowały różne
kołatki lub klekotki, małe i duże, przymocowane na taczkach. Wielki Piątek jest również dniem żałoby po śmierci Jezusa i dniem ścisłego postu.
Wielka Sobota (w Czechach zwana
Białą Sobotą) to dla wierzących dzień ciszy i oczekiwania. W Wielką Sobotę malowano mieszkania na biało i sprzątano. Przygotowania do
Niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego musiały być dokładne. W żadnym domu nie mogło brakować nakrytego stołu,
farszu wielkanocnego, ciast, takich jak baranek, mazance (ciasto drożdżowe z rodzynkami)
czy judasze (drożdżówki). Świętowanie trwa w niedzielę, kiedy świątynie i kościoły znów są pełne, a wierzący świętują zmartwychwstanie Chrystusa. A poniedziałek? Poniedziałek należy tylko do tradycji ludowych! A jakich?
Malowane jajka – pisanki
Najpopularniejszym symbolem Wielkanocy, nie tylko w Republice Czeskiej, są
zdobione jajka, które dawniej symbolizowały płodność i nowe życie. Dziś jednak pełnią już funkcję jedynie dekoracyjną. Wydmuszki z jajek tradycyjnie ozdabia się zgodnie z regionalną lub rodzinną tradycją. Jednym słowem, ich wzory i sposób zdobienia bardzo się różnią. Można więc spotkać jajka
malowane i drapanki, barwione łupinami cebuli i innymi barwnikami naturalnymi,
pisanki trawione octem, oplatane drutem lub
zdobione gorącym roztopionym woskiem, a także pisanki ażurowe. Bardzo tradycyjna jest
technika zdobienia słomą. Wydmuszkę należy najpierw pomalować, a następnie polepić miniaturowymi kawałkami wcześniej przygotowanej słomy. Piękną instrukcję można znaleźć
tutaj. Niektóre pisanki wyglądają jak dzieła sztuki, a ich wykonanie zajmuje nawet kilka dni. A do tego są takie kruche!
Pomlázka (rózga)
Już od kilku wieków czeska Wielkanoc ma zwyczaj symbolicznego bicia dziewcząt i kobiet ręcznie zrobioną rózgą (czes. pomlázką). Pierwsze wzmianki o pomlázce pochodzą już z XIV wieku, ale tradycja jest prawdopodobnie starsza i sięga czasów przedchrześcijańskich. Chłopcy i mężczyźni smagali swoje ukochane gałązkami wierzbowymi, aby długo zachowały zdrowie i młodość. Stopniowo rozwijała się moda zaplatania
wierzbowych gałązek, by w końcu długa i misternie zapleciona rózga stała się chlubą właściciela. Do dziś niekiedy pomlázki osiągają kilka metrów. Te oczywiście służą wyłącznie do dekoracji. W Republice Czeskiej
obchodzenie domów z pomlázką jeszcze ciągle się utrzymuje, chociaż w większych miastach zwyczaj ten powoli zanika. Tradycyjnie w Poniedziałek Wielkanocny chłopcy i mężczyźni z rózgą odwiedzają swoich sąsiadów. Dostają za to malowane jajka, kolorową wstążkę na rózgę, coś słodkiego lub coś
mocniejszego. Szczególnie na
Morawach, gdzie wciąż żywa jest tradycja domowej produkcji destylatów, chodzenie z pomlázką jest wśród mężczyzn bardzo popularne.
Gdzie można się spotkać z tradycjami
Wszystkie
czeskie skanseny starają się zachować czeskie ludowe tradycje. Do najpopularniejszych wydarzeń należy tzw.
Wielkanoc na Wołoszczyźnie, która odbywa się w
skansenie w Rožnovie pod Radhoštěm na
Morawach. Kolejny skansen, który stara się propagować tradycyjne zwyczaje wielkanocne, to
skansen Veselý Kopec w
Czechach Wschodnich. Najczęściej wszystkie zabytkowe budynki są tutaj pięknie udekorowane, a odwiedzający witani są z otwartymi ramionami. Pracownicy skansenu w strojach z epoki opowiadają o tradycyjnych zwyczajach ludowych, z których część już dawno zapomniano. Zwykle mogą tu Państwo sami także
zrobić coś małego na pamiątkę. Wymiar duchowy
W Republice Czeskiej z jej katolicką tradycją przetrwał także
duchowy wymiar Świąt Wielkiej Nocy. Przypomina się go w wielu miejscach pielgrzymkowych, jak choćby na
Świętej Górze koło miasta Przybram w
Czechach Środkowych, w parafii rzymskokatolickiej na
Velehradzie na
Morawach lub na
Zielonej Górze koło Žďáru nad Sázavou, która jest wpisana na Listę
UNESCO.